Het licht van de sterren komt met een vertraging van (miljoenen?) jaren tot ons en is het licht van een al dode ster. ‘In de donkere nacht zien we het licht van de sterren schitteren zonder erbij stil te staan dat het wordt veroorzaakt door een object dat al dood is.’ Recalcati gebruikt deze metafoor om aan te geven dat wat voorbij is toch ook op de een of andere manier steeds in ons leven aanwezig blijft. ‘Wat voorbij is, is niet meer onder ons, maar in plaats van ons te laten treuren om het verleden, straalt het in al haar afwezigheid en komt het tot ons als een onverwachte verschijning.’
Aan de hand van vele voorbeelden, ook uit zijn persoonlijke leven, leidt Recalcati ons door alle verschillende fases van rouw.
